خیلی تنهام.

همین لحظه بغضم گرفت.

حتی اشکامم ریخت.

خیلی تنهام. خیلی

مخصوصا وقتایی که ناراحتم.

الان میبینم شانس منه. تقدیر منه.

مشکل از اون نیست.

مشکله منه که هیچوقت کسی حالمو نمیفهمه.

خوشبحال ف.ه. خوشبحاش. :)

تو عمرم هم فکر نمیکردم با گریه پست بنویسم.

فکر نمیکردم پست دومم برا خودم اینهمه غمگین میشه.

پ.ن: حالا کسی بیاد اتاقم فکر میکنه شکست عشقی اینا خوردم. مخصوصا با اهنگی که باز کردم.